Timelapse
kijken naar wat je anders niet kunt zien
Altijd leuk, een timelapse. Een tere knop wordt een bloem, de zon gaat onder en komt weer op in slechts 30 seconden. Dat kan met de timelapse techniek: een versneld filmpje, dat bestaat uit verschillende foto’s of filmfragmentjes die allemaal op een ander moment zijn gemaakt.
Deze techniek wordt vaak toegepast in natuurdocumentaires, omdat de natuur lekker zijn tijd neemt en wij, ongeduldig als we zijn, toch willen zien wat er gebeurt. En zeg nou zelf, ga jij zitten kijken hoe gras groeit?
Frames per seconde
Op televisie zie je zonder dat je het merkt, 24 of 25 beeldjes of frames per seconde. Dit gaat zo snel dat je het registreert als een vloeiend beeld. Dat beeld is met dezelfde hoeveelheid frames per seconde opgenomen, zodat het niet vertraagd of versneld lijkt. Bij timelapse film wordt er veel minder beeld per tijdseenheid opgenomen. Dit kan 6 frames per seconde zijn, of een frame per uur of zelfs per dag.
Bewegend beeld
Na het opnemen wordt de film op normale snelheid, 24 of 25 frames per seconde, afgespeeld. Daardoor vloeien de losse frames weer samen tot bewegend beeld. Een gebeurtenis die uren duurt in realiteit is nu in een paar seconden of minuten te bekijken.
Ook voor fotografie
Ook binnen fotografie is er een variant op timelapse. Bij het maken van een foto gaat er een klepje in de camera, de sluiter, snel open om licht op de film of sensor te laten, en dan weer dicht. Zo wordt de foto gemaakt. Als de sluiter langer openstaat, bij voorkeur ‘s nachts of in een donkere ruimte, kun je een beweging op een enkele foto vastleggen. Denk aan onweer, vuurwerk of autolampen die een lange streep van licht vormen.
Martin Roemers
De Nederlandse fotograaf Martin Roemers won in 2011 de 1ste prijs in de categorie Daily Life, Stories, van de World Press Photo met een serie timelapse foto’s. Door het gebruik van langere sluitertijden laat hij de eindeloze stroom – en daartegenover juist stilstand – binnen megasteden zien.