Illustrator Mirèn van Alphen

Beeldbalie geeft regelmatig het woord aan iemand die net zo enthousiast is over beeld als wij. Dit keer beantwoordt illustrator Mirèn van Alphen onze beeldvragen!

Foto: Caroline Coehorst

1. Aan welk project heb je samen met Beeldbalie gewerkt? En hoe is dat bevallen?
Bij het geschiedenisproject voor het basisonderwijs van Uitgeverij Malmberg mocht ik me verdiepen in de pruikentijd en de achttiende Eeuw op het gebied van kleding, interieur en leefstijl. Niet alleen de deftige kant, maar ook het dagelijks leven van een gewoon gezin. Dit hebben we vertaald naar kijkplaten, een stripverhaal en werkboekoefeningen.
Het is erg leuk om kinderen van nu te laten zien hoe kinderen toen leefden.

De samenwerking met Danielle Moelker was prettig. Ze is erg betrokken, geeft een duidelijke omschrijving van de opdracht en goede feedback.

2. Hoe omschrijf je je techniek? Waarom werk je op deze manier?
Mijn techniek is ambachtelijk, ik teken met een tekenpen, markers en inkt. Ik hanteer een collagetechniek met printjes en behangetjes, met veel aandacht voor houding en mimiek. Deze stijl maakt het wat mij betreft persoonlijk en ik vind de puurheid van handwerk mooi. Door rechtstreeks met de hand op papier te werken, kan ik emoties het best vertalen/vangen.

3. Wie of wat inspireert of beïnvloedt jou?
Ik haal een heleboel inspiratie uit stilte. Verder kan ik overal inspiratie vinden: in een mooie stoeptegel, interieur, design, fotografie, vormgeving, kunst, graffiti, in een goed boek of een cultfilm, Bonnie en Brigit (m’n zebravinkjes), in een onverwacht stilleven, van wijze mensen, van mensen die verschil maken, mensen een ander licht laten schijnen op dingen, vanuit nieuwsgierigheid en in humor.

4. Wat is je droomopdracht?  
Ik merk dat ik elke opdracht met dezelfde aandacht doe en tot mijn meest belangrijke opdracht tot nu toe maak. Ook leer ik steeds weer iets bij over mijn manier van werken en dat kan ik meteen weer toepassen bij de volgende klus.
Mijn droomopdracht is toch wel om een serie prenten/ -boeken te mogen maken voor de betere kinderboekenschrijvers. Aan de slag tot het resultaat optimaal is en je voelt dat alles klopt.  Een voorbeeld daarvan vind ik ‘Het woei’ van schrijver Edward van de Vendel en illustrator Sebastiaan van Doninck.
Graag werk ik aan opdrachten die verschil willen maken en diepgang hebben. Dat kan maatschappelijk, levensbeschouwelijk of filosofisch zijn. Daarnaast kan ik erg genieten van het tekenen voor kleintjes over een licht ontwerp als bijvoorbeeld een taart.

Ik heb ontdekt dat ik geschiedenis erg interessant vind. Zo heb ik gewerkt aan een boekje over de familie Huygens. Daarvoor moest ik alles uitzoeken; van schoenveter tot kwakzalver. Heerlijk! Mijn hele atelier ligt dan vol boeken met schilderijen over de Gouden Eeuw. Voorafgaand aan de opleiding Educatieve Vormgeving in Tilburg heb ik een studie aan de PABO afgerond. Die twee opleidingen vullen elkaar perfect aan. Ik werk vooral voor educatieve uitgeverijen en illustreer bij lesmateriaal voor basis-, middelbaar- en voortgezet onderwijs.

Illustraties in een andere toepassing is een andere droom; een servies-, kleding- en behanglijn, dat lijkt me geweldig. Voor het eerst ben ik vrij werk in de vorm van schilderijen aan het maken, dat wil ik nog verdiepen. Ook heb ik de ambitie om zelf korte verhalen/ prentenboeken te schrijven.

5. Wat heb je zelf aan de muur hangen?  Waar kijk je zelf graag naar?
Er hangt bij mij zelden iets aan de muur, dan zou ik het elke week willen vervangen. Onlangs heb ik een uitzondering gemaakt voor een aantal tekeningen van Paul Faassen waar ik dan hartelijk om moet lachen. Graag laat ik me verrassen door een goede expositie, met het Moti museum zitten we dan ook goed in Breda.

6. Wanneer werkt een illustratie?  
Test en beeld moeten elkaar versterken. Een illustratie moet de kern van de tekst vangen. Hij moet onderscheidend zijn, prikkelend en je in het verhaal trekken. Een illustratie werkt als hij de gelaagdheid van het verhaal kan verbeelden en je – als het nodig is – anders naar de werkelijkheid kan laten kijken. Als hij je een verrassende invalshoek geeft of je ergens bij stil laat staan. Een illustratie moet in het oog springen, de aandacht vasthouden en als het even kan, blijven hangen. Hij moet aansluiten bij de belevingswereld, toegankelijk en aantrekkelijk zijn.

7. Wil je nog wat delen?
Ja, dat ik een aantal jaar geleden in Barcelona erachter kwam dat mijn naam Spaans/ Catalaans is. Het is een vervoeging van mirar, Miren betekent (zij) ‘kijken’. Bijzonder, dat wist mijn moeder niet namelijk en laat kijken nu net mijn grootste hobby zijn.

Graag wil ik nóg wat toevoegen;
Het beroep vraagt naar mijn idee om een bepaalde mentaliteit en gedrevenheid. Een juiste focus, ambitie, efficiëntie en onder tijdsdruk kunnen werken is nodig. Met een nieuwsgierige blik de wereld inkijken helpt ook, net als een portie bezieling evenals liefde voor taal en beeld met een toefje idealisme voor bij wie dat past.
Mijn tekenen is vergroeid met mijn leven, het is een geheel. Ik hoor wel eens dat ik op mijn tekeningen lijk, printjes en behangetjes trek ik zo via de gang naar de huiskamer en in mijn kleding door. Met het veranderen van kleurcombinaties in mijn tekeningen veranderen alle muren weer mee. Ik verveel me dan ook zelden.

Graag geef ik nog de link naar de update van mijn portfolio, van daaruit kun je werk downloaden en de website bekijken. De website zelf bevat enkel ouder werk en wordt over een tijd vernieuwd.