Aanrader! De film 'A thousand times good night'
Gefascineerd door fotojournalisten die hun leven riskeren om ons van beeld te voorzien, zag ik de film A Thousand Times Goodnight in de bioscoop. Regisseur Erik Poppe, zelf een fotojournalist in de jaren tachtig, putte deels uit eigen ervaring voor deze film. ‘You’ll get quit good in being as safe as you can.’ zegt hij in een interview.
Keuze
In de film reist fotojournalist Rebecca Thomas (Juliette Binoche) naar gevaarlijke gebieden zoals Kabul (Afghanistan) om foto’s te maken die gezien moeten worden. De fotografe raakt gewond, reist naar huis en daar stelt haar man haar voor de keuze: je werk of je gezin.
Indrukwekkend
Een indrukwekkende film, ook al is die niet altijd realistisch. Ik werd meegenomen in de gedachten van de fotografe en haar drang om haar beelden aan de wereld te tonen. ‘I want people to see and feel the suffering, the horror.’ De fotografe laat haar man en kinderen achter om te laten zien wat er gebeurt in de wereld. ‘I started something that I need to finish.
I started something that I cannot walk away from.’ zegt ze als ze besluit opnieuw af te reizen naar Afghanistan.
Leven riskeren
De film geeft een indruk van de moed en missie van fotografen en journalisten die conflictgebieden opzoeken om hun werk uit te oefenen. Als oorlogsjournalist moet je een enorme drive hebben om dat te doen. Elke dag opnieuw brengen zij hun leven in gevaar. Bovendien hebben ze niet eens de zekerheid dat de wereld inderdaad ziet wat zij vastleggen. Fotoredacteuren bij nieuwsmedia zien dagelijks duizenden foto’s voorbij komen, de nieuwsconsument ziet er slechts enkele tientallen.
Dankzij de moedige journalisten zien wij wat er om ons heen gebeurt in de wereld. Dagelijks consumeren wij dit soort beelden, vaak zonder te beseffen hoe ze tot stand zijn gekomen.