Illustrator Nanne Meulendijks

Beeldbalie geeft regelmatig het woord aan iemand die net zo enthousiast is over beeld als wij. Dit keer beantwoordt illustrator Nanne Meulendijks onze vragen.

1 Vertel eens iets over jezelf. Waarom heb je gekozen voor dit vak?

Ik teken al sinds mijn kinderjaren, ik heb zelfs nooit overwogen om een ander vak te leren dan kunst/illustratie, misschien zou je kunnen zeggen dat het vak míj koos! Sinds 2006 werk ik als illustrator, ik maak illustraties voor kranten, magazines en (kinder)boeken. Daarnaast werk ik samen met schrijvers, musea en maak ik graphic novels.

2 Hoe omschrijf je jouw stijl? Waar is je werk aan te herkennen?

Mijn stijl komt recht vanuit mijn hart, ik kijk wel naar andere kunstenaars en illustratoren, maar ik maak mijn werk altijd op mijn eigen manier. Als ik begin, bepaal ik inhoudelijk waar het beeld over moet gaan en wat ik ermee wil zeggen. Ik heb een kritische en becommentariërende inslag, ik wil mensen een spiegel voorhouden en aan het denken zetten. Het belangrijkst vind ik dat mijn werk inhoudelijk en conceptueel klopt, qua vorm kies ik een techniek die ik voor me zie of die ik het beste bij het idee/sfeer vind passen. Ik wil blijven groeien en ontwikkelen, en daarnaast een gevarieerd aanbod aan illustraties bieden. Daarom werk ik met een aantal verschillende technieken zoals schilderen met acrylverf, potlood met digitale inkleuring of volledig digitaal met Photoshop.

3 Wat is de duurste uitgave die je ooit hebt gedaan voor je werk?

Ik denk dat ik die nog ga doen! Ik wil namelijk een Cintiq aanschaffen: een beeldscherm en tekentablet in één. Tot 2012 heb ik zuinig geleefd. Dat vind ik het verstandigst voor een jong bedrijf in een sector met een kleine vraag en een groot aanbod.

4 Heb je veel werk aan de muur hangen, van jezelf of van anderen?

Mijn man (Rutger Termohlen) en ik zijn allebei kunstenaar, we hebben geen enkel werk van onszelf aan de muur hangen, maar verzamelen graag kunst van anderen. Ons huis hangt er vol mee! Ik ga graag naar musea en galeries, ik word soms een beetje gek van internet. Ik vind het museum Insel Hombroich heel inspirerend, ook de Verbeke Foundation is een aanrader. Onlangs was ik in Lyon in de ‘fondation bullukian’, een mooie galerie met werk van hedendaagse illustratoren.

5 Hoe ziet een ‘gemiddelde werkweek’ er bij jou uit?

Ik werk 2,5 dag als docent illustratie en animatie op AKV St. Joost, daarnaast, tussendoor, onderdoor en langsheen maak ik illustraties voor diverse kranten als NRC, Trouw en het Parool. Ik maak er gemiddeld 3 per week. Ook probeer ik wekelijks een dag te besteden aan een van mijn eigen projecten. Het zijn pittige weken en lange dagen, maar ik ben ook trots en blij dat ik ernaar streef om mijn levensdoel te verwezenlijken. Daarmee bedoel ik het professioneel inzetten en verspreiden van mijn gedachten, beelden en mijn persoonlijke missie – mensen aan het denken zetten en aanzetten tot meer oog voor elkaar. Het verwezenlijken hiervan komt neer op bekendheid en erkenning verwerven als illustrator/kunstenaar, zodat mijn werk een groot publiek aanspreekt. Daarnaast wil ik door mijn leven als illustrator – en alles wat daarbij hoort – een grote persoonlijke groei en ontwikkeling doormaken.

6 Wat is het meest bijzondere project dat je tot nu toe hebt gedaan?

Het maken van graphic novel De wake in samenwerking met Ronald Giphart. Ik benaderde Ronald Giphart met de vraag of hij met me wilde samenwerken. Vrij snel kreeg ik een enthousiast bericht terug: zeker! Hij had meteen een bestaand verhaal toegevoegd, De wake. Dat gaat over een man die van een berg valt en overlijdt. Na zijn overlijden beleeft de lezer het verhaal vanuit het perspectief van de dode hoofdpersoon en krijgt de lezer mee hoe de vrienden van de hoofdpersoon een ingetogen, mooie, grappige, met veel drank en flirts doordrenkte wake houden rondom zijn kist.

Niet lang daarvoor maakte ik een eerste sterfgeval mee in mijn eigen kring, mijn doorgaans zeer fitte oma werd vrij plotseling onwel, en met de hele familie hebben we een nachtlang rond haar bed gewaakt, tot aan haar onverwachte overlijden.

Ik schrok aanvankelijk van het verhaal in de bijlage (het verdriet was nog vers), maar ik meende dat het geen toeval kon zijn. Ik mailde dus terug dat ik graag voor De wake wilde gaan! Achteraf bedacht ik, dat wanneer ik niet had meegemaakt hoe het is wanneer iemand overlijdt, ik het boek niet had kunnen maken.

7 Welk werk gaf je – tot nu toe – de meeste voldoening?

De zeven werken van barmhartigheid die ik in juli 2014 maakte tijdens mijn artist in residence periode in het Van Gogh Huis in Zundert. Ik heb een maand gewoond en gewerkt in het geboortedorp van Vincent van Gogh. Er is daar een groot atelier en een woonruimte die elke maand aan een kunstenaar die zich laat inspireren door Vincent van Gogh ter beschikking wordt gesteld. Ik heb mezelf hier een maand lang kunnen opsluiten en elke dag van 8:00 tot 20:00 geschilderd.

Het plan ‘De zeven werken van barmhartigheid’ had ik al heel erg lang, ik heb honderden schetsen gemaakt voordat ik er eindelijk aan toe was om ze uit te werken. Het zijn 7 doeken geworden van 80 x 120 cm die in concept aansluiten bij de gevoeligheid van Vincent van Gogh. Het zijn werken waarin mijn missie als illustrator/kunstenaar het meest naar voren komt. Ik heb de daad van barmhartigheid in beeld gebracht, maar op onbarmhartige wijze, om op die manier een spiegel voor te houden.